Muzeum Zalewu Wiślanego

Muzeum w swych zbiorach prezentuje dzieje rybołówstwa na Zalewie Wiślanym. Warto tam wstąpić i zapoznać się z ciekawą tradycją i historią szkutnictwa. Właściwie tylko tutaj turyści mogą zobaczyć jak przez wieki  przenikała się żegluga morska z żeglugą śródlądową. Łodzie, które nadają się do pływania po zalewie oraz morzu, to dziedzictwo kulturowe tego regionu i cecha odróżniająca  go od reszty Pomorza.

 

Ciekawostki portowe oraz opisy orginalnego warsztatu szkutniczego rodziny Schmidtów znajdziesz na:                                                                       http://www.katy-rybackie.pl/o-miejscowosci-474/muzeum-zalewu-wi-2018/

 

 

Muzeum Stutthof

Państwowe Muzeum w Sztutowie (4 km) – Podczas II wojny światowej, w okresie od 2 IX 1939 r. do 9 V 1945 r., funkcjonował tutaj hitlerowski obóz koncentracyjny Stutthof. W tym czasie przez „Bramę Śmierci” przeszło ponad 110 tysięcy więźniów, pozostało zaś w nim na zawsze około 65 tysięcy. W zachowanych barakach urządzona jest ekspozycja obrazująca działalność i życie obozu.

Upamiętnienie

W 1968 r. odsłonięto pomnik upamiętniający tragiczne wydarzenia czasu wojny, okupacji i zagłady. Główny akcent świadectwa byłego obozu stanowi Pomnik Walk i Męczeństwa, dzieło artysty rzeźbiarza Wiktora Tołkina, na którym widnieje napis „Los nasz dla was przestrogą ma być, nie legendą”. W tylnej części ściany znajduje się Relikwiarz z niedopalonymi szczątkami ludzkimi ze stosu palonych ciał hitlerowskich ofiar. Przestrzeń przed Pomnikiem upamiętniona została jako Forum Narodów – miejsce gromadzenia się uczestników manifestacji antywojennych, wiernych przybyłych na Mszę św. odprawianą corocznie w pierwszą niedzielę września.

Bogaty serwis o Muzeum w Sztutowie i świadectwach tamtych tragicznych czasów na:                                                                                                                http://www.stutthof.pl/

 

Muzeum Bursztynu

Bursztyn narodził się około 40 milionów lat temu (w trzeciorzędzie). Jest kopalną żywicą drzew iglastych – sosen bursztynonośnych (araukarii, cedrów i modrzewi). Inne jego nazwy to: jantar, skucynit, płonący kamień (z niem. bornsten – ’kamień płonący’).

Na plażach południowej części wybrzeża Bałtyku jest go najwięcej. Najłatwiej wypatrzeć go po silnym sztormie przy południowym wietrze. Przybiera różną barwę: żółtą, złocistą lub brunatną, a nawet białą lub czarną. Najcenniejsze są okazy zawierające zatopione owady.

 

Zajrzyj na: www.bursztynowakomnata.com i zobacz, co możesz niebawem ujrzeć na własne oczy robiąc krótki wypad z ”Willi Bursztynowej” do miejsca, w którym zebrane są prawdziwe cudeńka.